Stilte (in de bulderende stad)
In dit leven waarin mensen haasten, razen, huizen kraken, trams piepen en vogels nog maar zelden zingen, lijkt de stilte verdwenen. Maar diep van binnen weet jij beter. Je kent haar nog uit de buik van je moeder, uit bossen, duinen, heidevelden, uit je eigen hart en vooral uit het heelal. Met noise-cancelling headphones, meditatie-apps, retraites ver weg, driedubbel glas of gewoon je vingers in je oren probeer je uit alle macht niets te horen. En is er dan geen geluid, dan houden je gedachten je nog bij die stilte vandaan. Zonder woorden, met je telefoon op vliegtuigstand, ga je langs de vrienden van de stilte, die haar herbergen in verborgen plekken achter dikke muren: de synagogen, kerken en tempels van de stad.Zonder woorden, met je telefoon op vliegtuigstand, ga je langs mijn vrienden, die mij herbergen in verborgen plekken achter dikke muren, midden in de stad. Daar wacht ik — een beloofd niemandsland dat alleen door jou gevonden wil worden.